دوچرخه RAD e می خواهد نقش پلی را ایفا کند که اوپل را از جایگاه فعلی آن بعنوان یک خودروساز به جایگاه آینده آن بعنوان یک تولیدکننده پیشروی وسایل حمل و نقل مدرن متصل کند.

RAD e اولین مدلی از این دست است که شیوه های تولید خودرو را برای تولید بدنه دوچرخه بکار می گیرد. استفاده از فولاد تحت فشار توخالی باعث سبکی، انعطاف و آسانی تولید آن خواهد شد. این در حالیست که هزینه های تولید نیز برخلاف تولید با آلومینیوم یا فیبرکربن پایین خواهد بود.

یک سیستم الکتریکی مبتنی بر باتری های لیتیوم-یون و موتور ۲۵۰ واتی می تواند برای حرکت آسانتر و سریعتر به کمک پدال زن بیاید. البته محدوده این کمک بین ۶۰ تا ۱۴۰ کیلومتر بسته به شرایط مسیر می باشد.

بومرنگ با ظاهر پویا و استایل ورزشی توانسته جایزه طراحی  Ampera و RAK e را بدست آورد. طراحی این دوچرخه توسط استودیوی Kiska انجام شده است.

گروهی از دانشمندان سال‌هاست روی روبات‌های متخصص و بویژه روبات‌هایی که قابلیت به‌کارگیری در امور درمانی دارند فعالیت می‌کنند که در صورت تحقق می‌توان به ایجاد تحولی تازه در صنعت روبات‌های کاربردی امیدوار بود.

این ایده چیزی نیست جز روبات‌هایی که همچون کرم وارد بدن شده و به‌دنبال ریشه بیماری‌ها می‌روند.

این دانشمندان سال‌هاست این پرسش را مطرح می‌کنند که آیا ریزروبات ‌ها می‌توانند با شناور شدن در بدن بیماران، علت بیماری آنها را شناسایی کنند؟ گروهی از دانشمندان آمریکایی و انگلیسی سال‌هاست که روی این ایده کار می‌کنند.

آنها با زیر نظر قرار دادن مارماهی و الهام گرفتن از حرکات این جانور به دنبال طراحی ریزروبات‌هایی هستند که براحتی بتوانند همچون این نوع ماهی در محیط پیچیده‌ای نظیر بدن انسان حرکت کنند.

مارماهی تنها از این جهت که ساختار حرکتی مورد نظر دانشمندان این پروژه را دارد مورد توجه آنها قرار نگرفته است.

آنها تمرکز جدی نیز بر سیستم عصبی ابتدایی و نه‌چندان پیشرفته این جانور داشته‌اند و این همان فاکتور مهمی است که به آنها در الگوبرداری و ساخت ریزروبات‌هایی حتی در ابعاد نانویی کمک می‌کند.

روبات‌هایی که در این پروژه ساخته می‌شود Cyberplasm نام دارد.

این روبات‌ها بخشی از یک تلاش بین‌المللی است که کار ساخت آنها با حمایت‌های مالی شورای تحقیقات مهندسی و علوم فیزیکی مستقر در انگلیس و بنیاد ملی علوم در آمریکا ادامه می‌یابد.

البته یک تفاوت اساسی میان مارماهی‌های واقعی و ریزروبات‌هایی که در این پروژه ساخته می‌شوند وجود دارد و آن چیزی نیست جز اندازه آنها.

در حالی که مارماهی‌های واقعی تا ۹۰ سانتیمتر هم طول دارند، هدف دانشمندان این پروژه ساخت نمونه‌های روباتیکی است که نهایتا یک سانتیمتر و حتی کمتر از یک میلیمتر طول داشته باشند.

با این حال در همین ابعاد بسیار کم نیز از ریزتراشه الکترونیکی استفاده می‌شود که در نقش مغز روبات عمل می‌کند.

همچنین شاهد به‌کارگیری نوعی سیستم عصبی الکترونیکی هستیم که نقش قابل توجهی در حرکت منطقی و شناسایی ریشه بیماری‌ها در بدن بیماران دارد.

دانشمندان معتقدند این روبات‌ها به همان روشی نسبت به نور و مواد شیمیایی واکنش نشان ‌داده که سیستم‌های بیولوژیکی چنین کاری را انجام می‌دهند.

این قابلیت به روبات‌ها این امکان را می‌دهد تا مسیر مناسبی برای جمع آوری اطلاعات از محیط اطرافش پیدا کند.